Dunning kruger sendromu: Bir konu hakkında biraz bilgiye sahip olanların o işin uzmanlarından, daha fazla bilgi sahibi olduklarını iddia etmeleri yani, cahil cesaretidir. Cahil olmak özgüvenli bir durumdur. Çünkü cahil kişi herşeyi, işin uzmanından daha iyi bildiğini düşünür. Yetkin olmayan kişi, kendi yetersizliğinin boyutunu göremez.

Herhangi bir işin uzmanı olmak için, binlerce saat emek verilmelidir. O işin okulunda okunmalıdır veya o alanlarla ilgili onlarca kitap okunmalıdır veya yıllarca usta çırak yöntemiyle öğrenilmelidir veya o konuyla alakalı bir işte çalışılmalıdır.

Bir müzik okulunda yapılan bir araştırmaya göre, toplam 4 bin saat keman çalan öğrenciler, geleceğin müzik öğretmeni; 8 bin saat keman çalan öğrenciler, o bölgede tanınmış kemancı; 10 bin saat keman çalan öğrenciler ise dünya çapında bir kemancı olmuşlardır. Bu araştırma, diğer enstrümanlar için de yapıldığı zaman, aynı süreler ortaya çıkmıştır. Bir işin uzmanı olmak için gereken süre, yapılan tüm araştırmalarda, defalarca 10 bin saat olarak gözlemlenmiştir.

Üç beş satır bilgi veya üç beş saat deneyim, kimseyi, işin uzmanından daha yetkin yapmaz.

Hiçbir emek harcamadan, ben de bu işi dünya çapında, falanca uzmandan daha iyi yaparım demek yerine, haddini bilmek lazımdır. Falanca uçak mühendisi kim ki, biz köyde ne icatlar yaptık veya filanca tarih profesörü tırt, ben daha iyi tarih biliyorum demek, bu durumun gerçekte böyle olduğu anlamına gelmez.

Bir alanda merakımız varsa, o işin uzmanı karşımıza çıktığı zaman, Dunning Kruger Sendromlu gibi, bilgiçlik taslamak yerine, o kişiye saygı duyulmalı ve deneyimlerinden faydalanılmalıdır. O işin uzmanı olmak için de 10 bin saat çalışılması gerektiği unutulmamalıdır.