Psikolojide veya bilimde böyle bir hastalık yoktur. Bu terimi tamamen ben uydurdum.
Bu hastalıkta olan kişiler, bir ortamda oturdukları zaman kimin evi temiz, kimin evi pis muhabbetini döndürmeyi çok severler. Falanca kişiye gittim, bir bardak su içemedim, midem almadı, evi çok pisti v.s. diye söylenip dururlar.
Temizlik şart mıdır? Olabilir ama mutluluktan daha önemli olamaz. Temizlik konusunu abartmayan insanlar, abartanlara kıyasla daha mutlu yaşam sürerler. Temizlik takıntısı olan insanların hayatlarının karamasıyla ilgili yüzlerce örnek vardır: Kocası veya karısı terk edenler, çocukları bekâr olduğu halde sırf bu nedenden dolayı ayrı eve çıkanlar, çocukları erken evlenenler, evini temizlediği halde kirli hissettiği için yakmak isteyenler veya yakanlar, kazandığı maaşının yarısını temizliğe harcayanlar, o deterjanlarla zehirlenenler veya ölenler… Bu örneklerin devamını, sizlerde kolaylıkla getirebilirsiniz.
İleri derecede temizlik hastalığı; su israfıdır, deterjan israfıdır, psikoloji israfıdır, beyin israfıdır. Temizlik takıntısı beyni ele geçirdiği için, yüksek düzeyde kaygı bozukluğu, depresyon ve hayattan zevk alamamaya dönüşür.
200 yıl önce, günümüzde sahip olduğumuz temizlik ürünlerinin hiçbiri yoktu.Modern çağ temizlik anlayışı, deterjan fabrikaları kurulduktan sonra yaniyaklaşık 150 yıl önce başlamıştır. 200 yıl önce insanların çoğu çadırlarda veya toprak evlerde yaşıyorlardı. O zamanlar hiçkimse temizlik için, kireç sökücü, çamaşır suyu, micro-fiber bez kullanmıyordu çünkü üretilmemişti. 200 yıl önce hiçkimse çadırını çamaşır suyuyla dezenfekte etmiyordu. Hiçkimse toprak evine cam temizleyici sıkıp parlatmıyordu.
Bu demek değil ki hiçkimse temizlik yapmasın pislikten kırılıp geçilsin ama artık kimse gittiği evlerin müfettişliğine soyunmasın. Benim gittiğim evlerde tek gördüğüm, ev sahibi mutlu mu, hayattan keyif alıyor mu o kadar. Bana, ne ikram etmiş veya evi nasılmış umurumda bile değil.
Bağışıklık sistemi zayıflatan bazı hastalıklar veya bazı özel hastalıklar dışında, elimizi sürekli olarak yıkamadığımız için ölmeyiz. Bakteriler hiç ölmeseydi, evren 2 günde tamamen bakteriyle kaplı olurdu. Normal sağlıklı birey için diyorum: görüntü temizse, bakteri vardır düşüncesiyle beyni kirletmeye gerek yoktur. Beyin daha sonra işimize yarayacak bir organdır ve bakteri korkusuyla tüketmeye gerek yoktur.
Demem o ki: günümüzde genel olarak insanların yaptığı ortalama temizlik yeterlidir. Bundan fazlasını yapmaya veya etrafımızdaki insanların bundan fazlasını yapmalarına teşvik etmeye gerek yoktur.